تنکنولوژی های روز دنیا

دانشمندان سال هاست در تلاشن برای یافتن گونه های مختلف دایناسورها که موفقیت های زیادی را در این زمینه کسب کرده اند همچنین کشف دایناسور کوچک و بسیار عجیبی از خانواده تی رکس که به بیش از 90 میلیون سال قدمت دارند.

کشف دایناسور از خانواده تی رکس 

استرلینگ Nesbitt، یک باستان شناس ویرجینیا فناوری در Blacksburg که یکی از فسیل ها را کشف کرد، می گوید: « به اندازه کافی از اسکلت آن پیدا نشد تا به توانیم اسکلت فوق العاده جذاب آن را درست کنیم.

پس از دهه ها، دانشمندان موفق به کشف مشخصات دایناسور کوچک عجیبی از اقوام تی رکس شده اند که 92 میلیون سال قدمت داشته و آن را Suskityrannus hazelae نامیدند. بیش از 20 سال پیش، دیرینه شناسان موفق به کشف دو قسمت از جمجمه گونه ای عجیب از دایناسور درنیومکزیکو شدند. این موجود که 92 میلیون سال پیش روی زمین می زیسته، شباهت هایی با تی رکس عظیم دارد که بین 80 میلیون تا 66 میلیون سال پیش روی زمین زندگی می کرده است. اما نکته عجیب آن بود که دایناسور کشف شده بسیار کوچک بود و تنها حدود 1 متر طول داشت؛ بنابراین دانشمندان برای تعیین مشخصات وی دچار ابهامات متعددی شدند. Sterling Nesbitt، یکی از دیرینه شناسان در Virginia Tech که موفق به کشف تکه ای از این فسیل ها شده بود، اظهار داشت: کشف فسیل این دایناسور عجیب به شدت جذاب و هیجان انگیز بود؛ اما در آن زمان قابلیت تعیین مشخصات وی به طور قطعی را نداشتیم.

در آن زمان، دیرینه شناسان تعداد زیادی گوشتخوار با این اندازه نمی شناختند تا بتوانند دایناسور تازه کشف شده را با آن ها مقایسه کنند. اما اکنون، آن ها با بررسی بقایای تی رکس از آسیا و آمریکای شمالی موفق شدند دایناسور تازه کشف شده را به عنوان یکی از اعضای درختچه خانوادگی تی رکس شناسایی کنند. بررسی بقایای دایناسور تازه کشف شده که Suskityrannus hazelae نام گرفته، به دانشمندان کمک می کند تا متوجه شوند چگونه شکارچیان عظیمی همچون تی رکس که بیش از 100 میلیون سال پیش روی زمین می زیستند، توانسته اند موجب به وجود آمدن دایناسورهایی در ابعاد بسیار کوچکتر از آن شوند. جمجمه Suskityrannus hazelae نیز همچون اقوام وی به گونه ای ساخته شده که برای گاز گرفتن قوی مناسب باشد. در پای وی نیز سه استخوان متاتارس وجود دارد که به هم متصل شده اند. این گونه ساختار استخوانی به قوی شدن قوزک پا کمک می کند؛ بنابراین دایناسورهایی از این دست می توانستند با سرعت زیادی بدوند.

تلسکوپ فضایی هابل یک نمونه ایده آل از کهکشان مارپیچ آرکه تایپی را به تصویر کشیده است. کهکشان NGC 2903 در صورت فلکی لئو (شیر) در حدود 30 میلیون سال نوری قرار دارد. این امر به خاطر میزان بالای ایجاد ستاره جدیدی است که به ویژه در مرکز فعالیت دارد. کهکشان مارپیچی شکل شگفت انگیزی است که شما احتمالا تصور می کنید وقتی که به یک کهکشان فکر می کنید. کهکشان مارپیچی کهکشان آندرومدا و سه گانه است.

آنها از یک دیسک چرخشی صاف تشکیل شده است که غلظت ستاره ها در مرکز دیسک تشکیل دهنده یک ناحیه به نام bulge است. کهکشانهای اسپیرا دارای بازوهایی هستند که از مرکز خود خارج میشوند و ستارگان جدید متولد میشوند و اغلب سبیلها را درخشان میبینند، چون مرکز مارپیچ به دلیل ستارههای داغ داغ درون آنها قرار دارد.

تصاویر یک کهکشان مارپیچی در صورت فلکی لئو

تلسکوپ فضایی هابل اخیرا تصاویری را از کهکشان NGC 2903 واقع در صورت فلکی لئو (شیر) به ثبت رسانده است. نکته جالب توجه درباره این کهکشان، شمار بالای ستارگان کم سن و سالی است که اغلب در نزدیکی های مرکز فعالیت می کند. کهکشان مارپیچی NGC 2903 نیز مانند کهکشان راه شیری و کهکشان های Andromeda و Triangulum، از یک حجم دیسک مانند چرخان تشکیل شده و ستارگان بسیاری در مرکزیت آن قرار گرفته اند. کهکشان های مارپیچی دارای بازوهایی هستند که ستارگان جدید در آنجا متولد می شوند.

این بخش به دلیل فعالیت بالای ستاره های جوان، درست به روشنی مرکز است. بازوهای کهکشانی انواع مختلفی دارند. برخی مانند بازوهای موجود در کهکشان های نوع Sc و نوع SBc آزادتر بوده و برخی دیگر مانند بازوهای کهکشان های نوع Sa و SBa مقیدتر هستند.

کهکشان مارپیچی NGC 2903 جزو کهکشان های SB محسوب می شود و لذا بازوهای آن قادر هستند در فضایی بسیار دورتر از مرکز حرکت کنند. NGC 2903 نیز مانند کهکشان راه شیری، نوعی کهکشان مارپیچی میله ای است. منظور از میله در واقع یک قسمت ممتد در وسط کهکشان است که هم روی حرکت گازها و ستاره ها تاثیر می گذارد و هم حرکت بازوها را کنترل می کند. تقریبا نیمی از کهکشان های مارپیچی دارای میله هستند و گمان می رود که این میله ها، محل بسیار مناسبی برای تولد ستاره های جدید باشند. تصویری که در بالا مشاهده می کنید، در یکی از ماموریت های هابل به ثبت رسیده است. این تلسکوپ از نواحی مرکزی ۱۴۵ کهکشان دیسک مانند عکس برداری خواهد کرد.

ستاره شناسان امیدوارند تا از این طریق درباره سیاه چاله ها و نحوه تعامل آن ها با ستاره ها، گازها و غبارهای کیهانی، اطلاعات بیشتری کسب کنند. دو تصویر تک رنگ دیگر نیز با استفاده از دو فیلتر طیفی به ثبت رسیده که با مقایسه روشنایی آن ها می توان رنگ های مختلف تصویر نهایی را شناسایی کرد.

سیارک ۲۵۱۴۳ ایتوکاوا (به انگلیسی: 25143 Itokawa، نامگذاری:1998SF36) بیست و پنج هزار و صد و چهل و سومین سیارک کشف شده‌است که در۲۶ سپتامبر ۱۹۹۸ کشف شد. این سیارک به افتخار هیدئو ایتوکاوا، دانشمند موشکی ژاپن، نامیده شده‌است. سیارک ۲۵۱۴۳ ایتوکاوا نخستین سیارکی است که توسط کاوشگرهای فضایی مورد نمونه‌برداری و مطالعه از نزدیک قرار گرفته‌است.

کاوشگر فضاییهایابوسای سازمان فضایی ژاپن در روزهای ۲۰ و ۲۵ سپتامبر سال ۲۰۰۵ (۲۹ شهریور و ۳ مهر ۱۳۸۴) به سطح این سیارک نزدیک شده و اقدام به انجام عملیات نمونه‌برداری نمود. نمونه‌برداری اول ناموفق بود اما در مورد موفقیت نمونه‌برداری دوم هنوز نمی‌توان با اطمینان صحبت کرد.

دانشمندان ژاپنی منتظر باز شدن درب‌های کپسول حاوی نمونه‌ها که ۱۳ ژوئن ۲۰۱۰ در منطقه وومرای استرالیا فرود آمد هستند تا بتوانند با اطمینان درباره موفقیت نمونه‌برداری اظهار نظر نمایند. قدر مطلق سیارک برابر ۱.۹ است. دانشمندان نابغه توانستند در سیارک ایتوکاوا مولکول های آب پیدا کنند که این دستاورد جدید باعث می شود که بدانیم منبع اصلی آب موجود روی زمین از کجاست.

کشف آب بر روی سیاره ایتوکاوا 

نیمی از آب موجود روی سطح زمین توسط سیارک های سنگی به سیاره ما آورده شده است محققان دانشگاه آریزونا با بررسی دقیق ذرات به دست آمده از سیارک مورد بحث که در سال 2010 توسط کاوشگر هایابوسا ژاپن به زمین آورده شده بودند، موفق به یافتن مولکول های آب شدند.

البته این نخستین باری نیست که در یک سیارک شواهدی از وجود آب یافت می شود؛ اما پیش از این تمام یافته ها مروط به داده های به دست آمده از تلسکوپ یا گزارشات ارسالی کاوشگرها بود و هیچوقت در نمونه های به دست آمده از سیارک ها مولکول آب پیدا نشده بود. بر اساس یافته های حاصل از کشف جدید، پژوهشگران دانشگاه آریزونا احتمال می دهند که سیارک های نوع S مانند ایتوکاوا (سیارک های سنگی دارای مواد سیلیکاتی) حداقل نیمی از کل آب موجود روی سطح زمین را در دوران شکل گیری اولیه سیاره به اینجا آورده اند. دانشمندان همچنین با محاسبه نسبت هیدروژن به دوتریوم (یکی از ایزوتوپ های هیدروژن) در نمونه های موجود، که برای تشخیص خاستگاه سیارک و شباهت آب موجود در آن با آب روی زمین مورد استفاه قرار می گیرد، اظهار داشته اند که مولکول های آب موجود روی سیارک ایتوکاوا عملاً تفاوتی با مولکول های آب زمینی ندارند. لازم به ذکر است که کاوشگر هایابوسا 1500 ذره کوچک (با قطری برابر نصف قطر موی انسان) را با خود به زمین آورده بود که 5 عدد از این ذرات در اختیار دانشگاه آریزونا قرار گرفت و در پژوهش اخیر نیز دو ذره مورد بررسی قرار گرفتند. گفتنی است به اعتقاد محققان، سیارک ایتوکاوا خود بخشی از سیارک بزرگ تری بوده که 4.6 میلیارد سال پیش در کمربند سیارکی میان مریخ و مشتری شکل گرفته و با برخورد یک جرم کیهانی دیگر، چند تکه شده است.

دستاورد جدیدی که دانشمندان توانستند از طرق عصب شناسی مغز میمون را کنترل کنند این آزمایش جالب و هیجان انگیز در عصب شناسی باعث شده است مغز میمون مورد برسی قرار بگیرد.

کنترل و بررسی مغز میمون از طریق عصب شناسی 

در طی یک آزمایش، به گونه ای از میمون ها عکس هایی که توسط هوش مصنوعی تولید شده بود نشان داده شد و نتایج جالبی به دست آمد. این عکس ها تاثیر عجیبی روی سلول های مغز پریمات ها (گونه ای از میمون ها) گذاشت و نسبت به عکس های دنیای واقعی، میمون ها را بیشتر عصبی کرد.

محققان در طی گزارشی که در تاریخ 3 مه منتشر شد، بیان کردند هوش مصنوعی قادر به طراحی الگوهایی است که نورون های خاصی را فعال می کند که باعث فرو نشاندن یاخته های عصبی دیگر می شود. این کنترل بی سابقه بر فعالیت های عصبی با استفاده از تصاویر می تواند به نسل جدیدی از آزمایش های عصب شناسی یا درمانی برای اختلالات روانی منجر شود.

با مشاهده توانایی هوش مصنوعی در عصب شناسی و تاثیر گذاری و کنترل مغز پریمات ها می توان به نزدیک شدن به شبیه سازی عملکرد مغز توسط این فناوری پی برد. مشاهده هر تصویر باعث ایجاد فعالیت خاصی در مغر می شود؛ اما کوهیتی کار، عصب شناس MIT و دیگر همکارانش قصد دارند تا به وسیله تصاویر ایجاد شده توسط هوش مصنوعی، عصب ها را تحریک کرده و پاسخ های عصبی دلخواه خود را دریافت کنند.

محققان این تصاویر را به سه پریمات که از قبل به آن ها میکروالکترود نظارت بر نورون وصل شده بود، نشان دادند. اهداف یکی از آزمایش های صورت گرفته، ایجاد الگوهایی برای فعال کردن نورون ها در موقعیتی خاص تا حد امکان در مسیر دوگانه بینایی توسط هوش مصنوعی، بدون در نظر گرفتن چگونگی تاثیر بر سایر نورون ها بود. در 40 مورد از 59 سایت عصبی آزمایش شده، عکس های تولید شده توسط هوش مصنوعی تاثیر بسیار زیادی بر نورون ها گذاشتند، تاثیری بیش از تاثیر عکس های اشیا دنیای واقعی، همچون تصاویر خرس، ماشین، صورت انسان و غیره.

تصاویر هوش مصنوعی باعث شد که نورون ها 39 درصد بیش از بیش ترین حد پاسخ به عکس های دنیای واقعی، تحریک شوند. در آزمایشی دیگر، الگوهای طراحی شده توسط هوش مصنوعی باعث شدند که تحریک پذیری نورون ها را در موقعیتی خاص در حالی هدف قرار دهند که فعالیت دیگر نورون هارا به حداقل برسانند. 25 مورد از 33 سایت عصبی، خیلی بیشتر از عکس های دنیای واقعی فعال شدند. به گفته پویا باشیوان، یکی از محققان عصب شناسی در MIT اگرچه این دستکاری در نورون ها هنوز کامل نشده، اما هوش مصنوعی در آینده با طرح های پیچیده تر و اطلاعات بیشتر می تواند کنترل بیشتری به محققان بدهد

گوش مدل وان پلاس 7 پرو در رنگ آبی به نمایش گذاشته شد که استقبال زیادی داشت.

گوشی مدل وان پلاس 7 به رنگ آبی

رندرهای جدید وان پلاس 7 پرو به اینترنت راه پیدا کرد. یکی از این رندرها پرچمدار آینده وان پلاس را در رنگ آبی نشان می دهد.   در تاریخ 14 مه از پرچمداران جدید وان پلاس به صورت رسمی رونمایی می شود؛ با این حال شاهد افشای اطلاعات و تصاویر این محصولات هستیم. به تازگی رندرهای وان پلاس 7 پرو در اختیار رسانه ها قرار گرفته است. بر اساس این رندرها، نسخه پرو پرچمدار آینده وان پلاس در رنگ های آبی و خاکستری روانه بازار می شود.

وان پلاس در گذشته پرچمداران خود را با دو رنگ مشکی متفاوت روانه بازار می کرد، بنابراین به نظر می رسد این شرکت در استراتژی خود تغییراتی را اعمال کرده است. وان پلاس 7 پرو به دوربین اصلی سه گانه مجهز می شود. این دوربین دارای چیدمان عمودی بوده و در زیر آن فلاش LED به چشم می خورد.

در جلوی این دستگاه یک نمایشگر بدون حاشیه قرار گرفته که بر اساس اطلاعات گذشته، دارای رفرش ریت 90 هرتز است. برخلاف وان پلاس 7 که به برش نمایشگر قطره ای مجهز می شود، نمونه پرو آن دارای دوربین سلفی پاپ آپ است. انتظار می رود سنسور اثر انگشت این محصولات زیر صفحه نمایش قرار بگیرد.

دوربین اصلی این دستگاه دارای سنسور 48 مگاپیکسلی، سنسور تله فوتو و سنسور با زاویه دید عریض است. وان پلاس 7 به دوربین اصلی دوگانه مجهز می شود. قدرت وان پلاس 7 پرو را چیپست اسنپدراگون 855 تامین می کند و احتمالا با قیمت پایه 700 یورو به فروش می رسد.

نمونه استاندارد این گوشی هوشمند به صفحه نمایش 6.2 اینچی خمیده با نرخ بازسازی 60 هرتز مجهز می شود. دیروز شاهد افشای تمام اطلاعات این گوشی های هوشمند بودیم (مشخصات کامل وان پلاس 7 فاش شد). پرچمداران آینده وان پلاس از شارژ سریع 30 واتی پشتیبانی می کنند. انتظار می رود در تاریخ 14 مه با نسخه 5G این محصولات نیز ملاقات کنیم.