تلسکوپ فضایی هابل یک نمونه ایده آل از کهکشان مارپیچ آرکه تایپی را به تصویر کشیده است. کهکشان NGC 2903 در صورت فلکی لئو (شیر) در حدود 30 میلیون سال نوری قرار دارد. این امر به خاطر میزان بالای ایجاد ستاره جدیدی است که به ویژه در مرکز فعالیت دارد. کهکشان مارپیچی شکل شگفت انگیزی است که شما احتمالا تصور می کنید وقتی که به یک کهکشان فکر می کنید. کهکشان مارپیچی کهکشان آندرومدا و سه گانه است.

آنها از یک دیسک چرخشی صاف تشکیل شده است که غلظت ستاره ها در مرکز دیسک تشکیل دهنده یک ناحیه به نام bulge است. کهکشانهای اسپیرا دارای بازوهایی هستند که از مرکز خود خارج میشوند و ستارگان جدید متولد میشوند و اغلب سبیلها را درخشان میبینند، چون مرکز مارپیچ به دلیل ستارههای داغ داغ درون آنها قرار دارد.

تصاویر یک کهکشان مارپیچی در صورت فلکی لئو

تلسکوپ فضایی هابل اخیرا تصاویری را از کهکشان NGC 2903 واقع در صورت فلکی لئو (شیر) به ثبت رسانده است. نکته جالب توجه درباره این کهکشان، شمار بالای ستارگان کم سن و سالی است که اغلب در نزدیکی های مرکز فعالیت می کند. کهکشان مارپیچی NGC 2903 نیز مانند کهکشان راه شیری و کهکشان های Andromeda و Triangulum، از یک حجم دیسک مانند چرخان تشکیل شده و ستارگان بسیاری در مرکزیت آن قرار گرفته اند. کهکشان های مارپیچی دارای بازوهایی هستند که ستارگان جدید در آنجا متولد می شوند.

این بخش به دلیل فعالیت بالای ستاره های جوان، درست به روشنی مرکز است. بازوهای کهکشانی انواع مختلفی دارند. برخی مانند بازوهای موجود در کهکشان های نوع Sc و نوع SBc آزادتر بوده و برخی دیگر مانند بازوهای کهکشان های نوع Sa و SBa مقیدتر هستند.

کهکشان مارپیچی NGC 2903 جزو کهکشان های SB محسوب می شود و لذا بازوهای آن قادر هستند در فضایی بسیار دورتر از مرکز حرکت کنند. NGC 2903 نیز مانند کهکشان راه شیری، نوعی کهکشان مارپیچی میله ای است. منظور از میله در واقع یک قسمت ممتد در وسط کهکشان است که هم روی حرکت گازها و ستاره ها تاثیر می گذارد و هم حرکت بازوها را کنترل می کند. تقریبا نیمی از کهکشان های مارپیچی دارای میله هستند و گمان می رود که این میله ها، محل بسیار مناسبی برای تولد ستاره های جدید باشند. تصویری که در بالا مشاهده می کنید، در یکی از ماموریت های هابل به ثبت رسیده است. این تلسکوپ از نواحی مرکزی ۱۴۵ کهکشان دیسک مانند عکس برداری خواهد کرد.

ستاره شناسان امیدوارند تا از این طریق درباره سیاه چاله ها و نحوه تعامل آن ها با ستاره ها، گازها و غبارهای کیهانی، اطلاعات بیشتری کسب کنند. دو تصویر تک رنگ دیگر نیز با استفاده از دو فیلتر طیفی به ثبت رسیده که با مقایسه روشنایی آن ها می توان رنگ های مختلف تصویر نهایی را شناسایی کرد.